Waarom deze gesponsorde tocht tvv Back on Track.

September 2015, ik was net 47j geworden, werd bij mij borstkanker vastgesteld.

Het kwam zo onverwachts...

Niets die zomer deed me ook maar vermoeden dat dit boven ons hoofd hing.

M'n man en ik vierden onze 20ste huwelijksverjaardag en achterom kijkend op al die jaren hadden we het er samen over hoe goed we het voor mekaar hadden: 20 jaar gelukkig samen, ondanks wel en wee, 4 prachtige kinderen waar we geen onnoemelijk grote problemen mee kenden, ons eigen huisje-tuintje-verhaal (de verbouwingen nog niet helemaal afgerond, maar dat zou wel komen ...) en allebei elk onze eigen job waar we van hielden. Ik had daarenboven de indruk over te lopen van energie en startte binnen mijn zelfstandige vroedvrouwpraktijk enkele nieuwe projecten op.

En toen kwam het verdict. M'n/onze hele wereld stortte in!

Aanvankelijk sprak mijn gynaecologe over een borstsparende ingreep, maar verschillende onderzoeken verder, bleek de hele borst ziek te zijn; met andere woorden: de hele borst moest eraf... Nadien volgden 24 weken chemotherapie  en 6 weken radiotherapie.

Het werd een heftige tijd, die littekens achterliet op alle vlak: fysisch, psychisch, emotioneel, sociaal, relationeel en financieel, maar wat een geluk om in die periode zo goed omringd te zijn geweest!

2016 bracht me ondanks alles ook onvergetelijke en warme ervaringen:
serene momenten, hechte vriendschappen, warm medeleven, hartelijke hulp, smakelijke gerechten, deugddoende betrokkenheid, verdiepende gesprekken, verzachtende contacten, troostende knuffels, liefdevolle attenties, zorgzame aandacht, ... van vrienden en dichte familie.

Wat de medische zorg betreft, ben ik zo dankbaar om de niet alleen professionele, maar ook warm-menselijke en zorgzame manier waarop we benaderd werden tijdens de hele onderzoeks- en nadien behandelingsfase, zowel door mijn artsen, de verpleegkundigen, de onco-coachen, de onco-psychologen, als de diëtisten en zelfs de secretaressen van het IKG. Tijdens zo'n behandeling doet alles pijn (op alle vlak), maar zij brachten verzachting en dat was zo deugddoend!

Twee maand na de laatste behandeling volgde het revivo-programma van het ziekenhuis, dat me hielp om fysisch weer fitter te worden en het zware jaar te verwerken en een plekje te geven. Echter duurde het ondanks de tips en tricks en de vele oefeningen van de onco-psychologen tot aan de kerstvakantie 2016 voor het ook cognitief een beetje beter ging. Echt frustrerend vond ik dat, aangezien de behandeling toen reeds 6 maand achter de rug was.

Eind januari 2017 kreeg ik een borstreconstructie en dat was voor mij de echte start van mijn herstel.
Het gaf mij zo'n psychische boost dat ik echt zin kreeg om mijn leven terug helemaal op de rails te krijgen.

Ik was dan ook heel dankbaar dat mijn oncoloog mij de kans bood om deel te nemen aan de Back-on-track-challenge.
Oorspronkelijk zag ik dat niet echt zitten, want ik was vroeger nooit sportief en sinds de behandeling sleepte ik een aantal kilootjes te veel mee, maar wat ben ik blij dat ik dat duwtje in de rug kreeg om de uitdaging toch aan te gaan, om fysische én cognitieve redenen.
Het gevoel dat ik had toen ik na die 11km over de eindmeet liep, ook al was ik de allerlaatste, zullen mij voor altijd bijblijven als een teken dat als ik het écht zelf wil, als ik er in geloof en niet bang ben om ervoor te werken, met vallen en opstaan, ik weer alles aan kan en in staat ben om mezelf te overstijgen. Dit gevoel neemt niemand mij nog ooit af!

Ondertussen gaat het verder heel goed met mij. De laatste check-up was perfect; oef, toch steeds weer spannend, dat zal bij andere ex-kankerpatiënten niet anders zijn.
Na de kerstvakantie startte ik ook mijn professionele activiteiten terug op. Mijn zelfstandige activiteit staat nog op een laag pitje, bijna als een startende zelfstandige, maar het voelt goed om langzaamaan te kunnen opbouwen. Tegelijkertijd ben ik ook gestart als zorgvrijwilliger ter ondersteuning van de onco-coaches bij de begeleiding van borstkankerpatiënten aan 1 dag/week. Het voelt zo goed om iets terug te kunnen doen voor het ziekenhuis, uit dankbaarheid voor de manier waarop we omringd werden 2 jaar lang en ook, gewoon, uit dankbaarheid voor het leven, mijn nieuwe leven en de nieuwe kansen die het leven me geeft!

Ik ben eind januari ook terug beginnen lopen: de week na de Back on Track-challenge in september, was de 2de fase van de borstreconstructie gepland en eind november werden ook mijn spataders aangepakt, waarna ik het advies kreeg om te wachten met lopen tot eind januari.
Ik mocht wel stappen, veel stappen, zo veel mogelijk stappen en daaruit is een nieuwe sportieve challenge ontstaan ...  deze zomer samen met mijn 18-jarige zoon de pelgrimstocht stappen van Saint-Jean-Pied-de Port naar Santiago de Compostela; een tocht van 790km die dus start voor de Pyreneeën. Deze tocht is voor mij niet alleen een sportieve challenge; het is voor mij ook een manier om het één en ander los te laten; een tocht ook naar binnen, om uit te vissen hoe ik mijn leven nog verder "back on track" kan krijgen; op een ander level weliswaar dan het zuiver fysische en cognitieve waar ik het vorig jaar voor deed, maar ook een vorm van back on track.

Daarom ontstond het idee om met onze tocht iets te kunnen betekenen voor de Back on track-foundation.
We willen graag met deze tocht aandacht vragen voor het belang van de begeleiding van kankerpatiënten en hun naasten, ook na de behandeling en vooral hopen we geld te kunnen inzamelen voor het Back on Track-fonds...

We zien het zo: Anton en ik stappen van Saint Jean Pied de Port 790km naar Santiago de Compostela. De laatste 100km zouden de andere leden van het gezin met ons mee stappen, zodat we samen aankomen in Compostela. Tenslotte is die hele kankerperiode iets wat we samen hebben doorgemaakt en het heeft met ieder van ons iets gedaan.
Na Santiago de Compostela stap ik samen met mijn twee beste vriendinnen verder naar Fistera en Muxia, waar we ritueel mijn chemo-bloes gaan verbranden als afsluiting van dat hoofdstuk van mijn leven.
In totaal zijn er dus 2340 kilometers te sponsoren. Indien we 1€ per afgelegde kilometer zouden kunnen verzamelen, zouden we 2340€ kunnen schenken aan het Back on Track-fonds Thomas Van der Plaetsen. Dit moet haalbaar zijn! Toch?

Op de website die Anton aan het maken is, zal je kunnen volgen hoeveel geld de tocht reeds opbracht.

Verder ga je hier en op de vlog van Anton de voorbereiding en vanaf 11 juli dag per dag het wel en wee van onze tocht een beetje kunnen volgen. Je mag gerust kort reageren op de posts en hou je vooral niet in om ons af en toe eens aan te moedigen ;)
Wil je liever een persoonlijk berichtje of aanmoediging sturen of een niet-openbare reactie op mijn posts, dan kan dat via het e-mailadres van de blog of via evelyne@caminando.be

Hasta luego :)